Ο κύριος Δήμαρχος .

"Μωραίνει Κύριος όν βούλεται απωλέσαι".

Υπάρχουν κάποιες φορές, κάποιοι άνθρωποι, που για να μη παραδεχθούν τα χάλια τους, προτιμούν να κλείνονται στον "κόσμο τους" , όπως λέμε.

Φτιάχνουν έναν άλλο κόσμο, κάθονται ενίοτε και μπροστά στον καθρέφτη και κομπορρημονούν, βγάζουν πύρινους λόγους σε αόρατους εχθρούς και ζούνε μια άλλη ζωή.

Αυτή η αίσθηση της μιας άλλης ζωής από αυτήν που ζούνε οι υπόλοιποι άνθρωποι, είναι ασφαλώς, αυτό που λέγεται "μωρία" που οδηγεί τον άνθρωπο στην "απώλεια".

Αυτή την αίσθηση έχει αρχίσει να μου δίνει ο κύριος Δήμαρχος , από την αρχή περίπου του χρόνου.

Οι απαντήσεις του, ειδικά απέναντι στους αντιπάλους , είναι απολύτως υποτιμητικές, προσποιητά αυστηρές και έχουν πάντα μια γεύση από βερίκοκο, που λέει, με βαρετή μονοτονία .

Όλο και περισσότερο έρχεται και επανέρχεται στο αδύναμο αυτό επιχείρημα, που χρησιμοποιούσε και ο Κουτσόγιωργας.
Δεν δικαιούστε δια να ομιλείτε και υπάρχουν δύο κόσμοι, αυτός του φωτός και αυτός του σκότους.
Ο Κουτσόγιωργας, κατέρρευσε στο εδώλιο του κατηγορουμένου όπως όλοι θυμόμαστε, αλλά μας άφησε ίχνη, με τα οποία μπορεί κανείς να ανιχνεύει τους υπόπτους για κατάχρηση εξουσίας και κατάχρηση δημοσίου χρήματος .

Αμφιβάλω αν θα λείψει σε κανέναν, ο κύριος Δήμαρχος , μόλις γίνει παρελθόν.

Όποιος δεν έχει σοβαρότητα, επικαλείται την σοβαροφάνεια.

Θα συνέλθει όταν σε λίγους μήνες δει, ότι "αυτός που δεν δικαιούται δια να ομιλεί", θα έχει στην συνείδηση του κόσμου δικαιωθεί, την ίδια ώρα που αυτός θα καταρρέει.

Απεδείχθη πολύ λίγος και συνάμα απολύτως άχρηστος.

Όλοι ξέρουν ότι η πόλη δεν κέρδισε τίποτε από την παρένθεση του, ή μάλλον κάτι κέρδισε.

Κέρδισε χρόνο για να ξαναβρεί την σοβαρότητά της.

Του επέτρεψε να παίξει για λίγο τον αυτόματο πιλότο.