Γιατροί - Βουλευτές , Νομάρχες , Δημαρχοι : Η εξουσία τής Ιατρικής Μπλούζας .

Υπάρχουν κάποιες απορίες που με ταλανίζουν χρόνια και για κάποιο λόγο ψάχνω να βρω τις απαντήσεις, εν είδει πνευματικής εξασκήσεως - προκλήσεως.
Μια τέτοια ομάδα αποριών αφορά τον μεγάλο αριθμό βουλευτών, νομαρχών, δημάρχων κλπ που το κύριο επάγγελμά τους είναι γιατροί.

Πως λοιπόν ένας επιστήμονας καταλήγει να γίνει πολιτευτής;
Είναι "συμβατά" αυτά τα δυο επαγγέλματα;
Είναι δυνατόν να είναι καλοί γιατροί ασκώντας το γνωστό για τις απαιτήσεις του σε χρόνο επάγγελμα της πολιτικής (όπως λέει κι ο φίλος μας ο Πέτρος);
Πρέπει να ασκούν το επάγγελμα του γιατρού ή να ισχύει το "ασυμβίβαστο";
Τώρα θα μου πείτε, εδώ η Ελλάδα χάνεται κι εσύ περί άλλων τυρβάζεις;".
Ομως, περισσότερο ως προσωπικό το ξεκίνησα το ιστολόγιο αυτό, άσχετα αν μου βγήκε λίγο ειδησεογραφικό στη συνέχεια.
Πρέπει λοιπόν να τα πω, γιατί θα σκάσω!
Μπας και με βοηθήσετε να λύνω και τις απορίες μου.

Όλοι οι γιατροί ξέρουν την οντότητα του "συνδρόμου της λευκής ποδιάς"..
Ποιο είναι αυτό το σύνδρομο;
Όταν πάτε στο γιατρό να σας μετρήσει την πίεση, η πρώτη μέτρηση είναι συνήθως αυξημένη, διότι υπάρχει φόβος και μόνο στη θέα της ιατρικής ποδιάς..
Ο ντόκτωρ, είναι εκεί, απέναντί σου, πολλές φορές βλοσυρός (λίγοι σχετικά είναι απλοί και ανθρώπινοι) και επιτείνει το άγχος σου για το αποτέλεσμα της ιατρικής αυτής εξετάσεως.
Ο ασθενής πολλές φορές βλέπει τον γιατρό του σαν ένα μικρό θεό, ένα σωτήρα, από τις γνώσεις του οποίου κρέμεται ενίοτε η ζωή του.
Η συμπεριφορά του είναι λοιπόν ανάλογη.
Πάρτε για παράδειγμα μια συνομιλία μεταξύ ενός νεαρού γιατρού και ενός ηλικιωμένου, που φαντάζομαι ότι πολλές φορές την έχετε ακούσει σε διαδρόμους νοσοκομείων:
"Τι λέτε γιατρέ;
Θα τα καταφέρω;"
Εντάξει, ρε παππού, καλά θα πας".
Προσέξτε εδώ το ύφος και τον πληθυντικό που χρησιμοποιεί ο ηλικιωμένος, σε αντίθεση με την αγενή, χωρίς ίχνος σεβασμού προς την ηλικία του ασθενούς και εξουσιαστικό λόγο του "γιατρού".
Πέρα από τις διαφορές στις γενιές (που όλοι τις βλέπουμε: οι νεαροί νεοέλληνες είναι απαίδευτοι και ασεβείς), βλέπουμε ότι ήδη, ο εν λόγω "γιατρός" έχει ήδη εμβολιαστεί με την ηδονή της εξουσίας πάνω στον ασθενή που προκύπτει από την άσκηση της επιστήμης του σε "ανήμπορους" ανθρώπους που τον βλέπουν σαν σωτήρα του!

Ιδιαίτερα επιρρεπείς είναι όπως είπαμε οι απαίδευτοι νεαροί γιατροί, που με τα ακουστικά γύρω από το λαιμό και με ύφος χιλίων επιστημόνων, περιφέρουν την (συνήθως ανύπαρκτη!) επιστημοσύνη τους στους διαδρόμους των νοσοκομείων.

Μη ξεχνάτε επίσης, ότι σήμερα υπάρχουν 2 κατηγορίες γιατρών:
Αυτοί που ξεκίνησαν με σκοπό να ασκήσουν το λειτούργημα του γιατρού και αυτοί (η πλειοψηφία δυστυχώς) που ξεκίνησαν να γίνουν γιατροί για να τα κονομήσουν..

Στη δεύτερη αυτή κατηγορία ανήκουν φυσικά και οι παραπάνω "εξουσιομανείς" γιατροί.
Αργότερα και με το πλήθος των ασθενών που γνωρίζουν, ο κύκλος τους διευρύνεται και μαζί με αυτόν διευρύνεται και η εξουσιομανία τους.
Πιθανώς δε, το όνειρο της κονόμας να τους κάνει να ονειρεύονται και πιο "αποδοτικά" επαγγέλματα όπως του πολιτευτή..

Ετσι, μπαίνει το μικρόβιο της πολιτικής μέσα τους.
Δε εξηγείται αλλοιώς...

ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΑ αυτά τα δύο.

Η ιατρική είναι λειτούργημα και θετική επιστήμη, το άλλο αιώνες τώρα, είναι προσοδοφόρο επάγγελμα και μάλιστα ο κανόνας το θέλει ανήθικο, κομπιναδόρικο και ψυχοφθόρο (για όλους!).
Ο σωστός γιατρός πρέπει να ενημερώνεται συνέχεια (εκτός από τις ώρες άσκησης των καθηκόντων του που από μόνες τους είναι πολλές) και αυτό απαιτεί ξενύχτια και ...σερφαρίσματα.

ΑΡΑ ή ο γιατρός είναι της πλάκας ή θα τρελλαθεί από το άγχος του (κι αυτός κι η οικογένειά του) προκειμένου να συνδυάσει σωστά και τα δύο.
Παραδείγματα άφθονα.

Το ασυμβίβαστο δεν είναι λύση.
Αν ένας γιατρός-βουλευτής απομακρυνθεί από την επιστήμη του για 4 χρόνια, πάει, πέταξε το πουλάκι.
Μένει πίσω.
Και θα την πληρώσει ο κόσμος (διπλά, αν είναι και άχρηστος σαν πολιτικός!)
Αρα?
Δύσκολο πρόβλημα!
Δεν ξέρω ποιές είναι οι εμπειρίες σας από γιατρούς πολιτευτές, αλλά εγω μια λύση βλέπω.

Οπως οι Δημόσιοι υπάλληλοι και οι στρατιωτικοί, να αποκλειστούν οι γιατροί από την άσκηση της πολιτικής, εκτός κι αν παραιτηθούν μια για πάντα από το λειτούργημά τους.

ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΠΡΟΒΑΤΟ